Een fietstocht in de buurt van Udub
Door: Daphne
Blijf op de hoogte en volg Manon en Daphne
21 Augustus 2013 | Indonesië, Penatih
Ze noemen Bali ook wel het eiland van de goden. Er komt geen eind aan hoe de mensen hier de goden vereren. Elke dag zijn er grote en kleine ceremoniën. Er gaat veel tijd en veel moeite in zitten, maar het wordt met liefde gedaan.
Voor we naar Bali gingen, hebben zus en ik natuurlijk veel plannen gemaakt. We hebben gelezen over het eiland en hebben filmpjes gekeken op internet. Gelukkig waren er ook heel veel mensen die al ervaren baligangers zijn en ons leuke en nuttige tips hebben gegeven. Zo ook Wouter en Irene.
Zij vertelden ons dat zij een fietstocht hadden gedaan en dat ze daar erg van hadden genoten. Fietsen, dat zit ons blanda's in het bloed, maar tot op heden was het er nog niet van gekomen.
Bloed kruipt waar het niet kruipen kan, dus toen bleek dat we vandaag nog een gaatje hadden in ons overvolle programma hebben we op internet gezocht en Bali on bike gevonden.
Er stonden goede verhalen bij, ontbijt, fiets en lunch waren inbegrepen.
Niet alles is waar op internet, maar soms moet je het avontuur aangaan en gewoon doen. Na een telefoontje en een mailtje van Tinie was het geboekt. Zus en ik werden vandaag tussen half 8 en 8 opgehaald.
Te vroeg staat het busje al voor onze neus. Dat hebben we hier nog niet vaak meegemaakt.
Oh jongens, en dan begint een heerlijke dag. We krijgen een rondleiding op een koffieplantage. We zien de luwa, een beestje dat lijkt op een kruising van een vos en een fret en die dol is op koffiekersen. Het beestje eet deze op en poept de hele koffieboon weer uit waardoor de boon nog lekkerder is dan een normale boon. We krijgen een koffie en thee proeverij, en een heerlijk ontbijt, waarbij we natuurlijk ook de poepkoffie proberen. En deze is inderdaad heerlijk, als je er niet te lang bij stilstaat.
We krijgen een stop om nog even te genieten van het uitzicht op de gunung batur.
En dan stappen we op onze mountainbikes. Prima fietsen, goede remmen, veilige helmpjes, flesje water in de houder.
Oké, er zijn natuurlijk altijd diehards die het heerlijk vinden om tegen de wind in, bergopwaarts te fietsen. Ik ben meer een wind mee, bergafwaarts type. Laat ik nou boffen! Een enkele keer moeten we even omhoog, maar verder gaat het alleen maar naar benee. Heerlijk!
Dat alleen al is genieten, maar hoe bizar is het als bij elk kruispunt dat wat drukker is, de chauffeur van het busje en de chauffeur van de bezemwagen het verkeer voor ons tegenhouden, zodat we veilig en snel kunnen oversteken? Te gek toch?
We stoppen bij een mandarijnenplantage, een rijstplantage en mogen nog binnengluren bij een Balinees gezin. Mun, onze gids vertelt ons dat dit een doorsnee gezin is, wat rijkdom betreft. Het ziet er voor ons heel sober uit.
Uiteindelijk komen we aan bij de plek waar we gaan lunchen. Er is een overvloed van lekker en vers eten. We krijgen het bij lange na niet op, maar krijgen nog een hapje mee voor thuis. En een flesje water voor onderweg. Om uiteindelijk om ca half vier weer netjes thuis te worden gebracht. Waar Tinie ons thee in het zwembad brengt.
Bedankt, Wouter en Irene, voor de tip en de financiële bijdrage ervoor. We hebben ons van het begin tot het eind als prinsessen gevoeld.
Nee, godinnen zijn zus en ik niet. Maar wat was deze dag goddelijk!
Voor we naar Bali gingen, hebben zus en ik natuurlijk veel plannen gemaakt. We hebben gelezen over het eiland en hebben filmpjes gekeken op internet. Gelukkig waren er ook heel veel mensen die al ervaren baligangers zijn en ons leuke en nuttige tips hebben gegeven. Zo ook Wouter en Irene.
Zij vertelden ons dat zij een fietstocht hadden gedaan en dat ze daar erg van hadden genoten. Fietsen, dat zit ons blanda's in het bloed, maar tot op heden was het er nog niet van gekomen.
Bloed kruipt waar het niet kruipen kan, dus toen bleek dat we vandaag nog een gaatje hadden in ons overvolle programma hebben we op internet gezocht en Bali on bike gevonden.
Er stonden goede verhalen bij, ontbijt, fiets en lunch waren inbegrepen.
Niet alles is waar op internet, maar soms moet je het avontuur aangaan en gewoon doen. Na een telefoontje en een mailtje van Tinie was het geboekt. Zus en ik werden vandaag tussen half 8 en 8 opgehaald.
Te vroeg staat het busje al voor onze neus. Dat hebben we hier nog niet vaak meegemaakt.
Oh jongens, en dan begint een heerlijke dag. We krijgen een rondleiding op een koffieplantage. We zien de luwa, een beestje dat lijkt op een kruising van een vos en een fret en die dol is op koffiekersen. Het beestje eet deze op en poept de hele koffieboon weer uit waardoor de boon nog lekkerder is dan een normale boon. We krijgen een koffie en thee proeverij, en een heerlijk ontbijt, waarbij we natuurlijk ook de poepkoffie proberen. En deze is inderdaad heerlijk, als je er niet te lang bij stilstaat.
We krijgen een stop om nog even te genieten van het uitzicht op de gunung batur.
En dan stappen we op onze mountainbikes. Prima fietsen, goede remmen, veilige helmpjes, flesje water in de houder.
Oké, er zijn natuurlijk altijd diehards die het heerlijk vinden om tegen de wind in, bergopwaarts te fietsen. Ik ben meer een wind mee, bergafwaarts type. Laat ik nou boffen! Een enkele keer moeten we even omhoog, maar verder gaat het alleen maar naar benee. Heerlijk!
Dat alleen al is genieten, maar hoe bizar is het als bij elk kruispunt dat wat drukker is, de chauffeur van het busje en de chauffeur van de bezemwagen het verkeer voor ons tegenhouden, zodat we veilig en snel kunnen oversteken? Te gek toch?
We stoppen bij een mandarijnenplantage, een rijstplantage en mogen nog binnengluren bij een Balinees gezin. Mun, onze gids vertelt ons dat dit een doorsnee gezin is, wat rijkdom betreft. Het ziet er voor ons heel sober uit.
Uiteindelijk komen we aan bij de plek waar we gaan lunchen. Er is een overvloed van lekker en vers eten. We krijgen het bij lange na niet op, maar krijgen nog een hapje mee voor thuis. En een flesje water voor onderweg. Om uiteindelijk om ca half vier weer netjes thuis te worden gebracht. Waar Tinie ons thee in het zwembad brengt.
Bedankt, Wouter en Irene, voor de tip en de financiële bijdrage ervoor. We hebben ons van het begin tot het eind als prinsessen gevoeld.
Nee, godinnen zijn zus en ik niet. Maar wat was deze dag goddelijk!
-
21 Augustus 2013 - 15:01
Amrita:
niet te geloven!!!! heb je die tas terug?! ooo wat geweldig! vreselijk als je dan die paar eigen spullen die je mee neemt naar zo ver dan ook nog zoek bent. gek hoe kaal dat dan gelijk is. vind ik zelf dan althans.'
die vissen zijn echt zo geweldig . het mooiste wat ik ooit heb gezien. onderwatercamera's zijn te koop he! hoop ontzettend dat jullie er foto's van hebben. zo raar dat je normaal op een boot zit met vijftig toeristen te wijzen naar iets in de verte wat dan mogelijk een soort onderwaterwezen is... en nu zwem je zelf naast een schildpad!!
genieten dames.. ben benieuwd of jullie ook een beetje een thuis gevoel hebben ;) -
21 Augustus 2013 - 15:02
Rob De Roo:
Hoe keuk en wat leuk geschreven -
21 Augustus 2013 - 15:14
Amrita:
ooooo hahahaha lees net dat jullie ook kennis hebben gemaakt met de tjiktjak familie... Fred is inderdaad een luidruchtige maar easy-going kamergenoot. wij waren niet dol op elkaar maar we gingen elkaar maar een beetje uit de weg.
hebben jullie ook Saffie, de Saffraan ontmoet? dit is zijn grotere broer. Paar dagen later beseften we ons dat Saffie waarschijnlijk Fahrie is, want Safraan is een kruid en Saffie is een Fahraan. -
21 Augustus 2013 - 20:53
Hans :
Daphne en Manon,
jullie genieten er van,maar de reisverslagen zijn echt leuk om te lezen.
gaaf hoor!
groetjes Hans en Cisca -
22 Augustus 2013 - 20:00
Wouter En Irene:
Fijn dat jullie ook genoten hebben van de fietstocht. Een hele goede reis naar huis en we zien elkaar in september. We hebben het hier op Zakynthos erg naar ons zin.
Dikke kus van ons allemaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
